Tırnak yeme çocuk ve ergenlerde sık görülen bir davranıştır. Hemen her üç çocuktan birinde ve ergenlerin yaklaşık yarısında tırnak yeme davranışı görülür. Aslında bu davranış çocukların gerilimlerini azaltmak için geliştirdikleri bir davranıştır. Tırnak yiyen çocukların aile bireylerinin çoğunda bu davranışın olması ailesel veya genetik geçişli bir davranış olabileceğini de düşündürmektedir.
Tırnak yeme hangi dönemde ortaya çıkarsa çıksın kesinlikle bir uyum ve davranış bozukluğu olarak kabul edilmektedir. Genelde de, altında çocuğun kaygı düzeyini artıran olaylar, yaşantılar bulunur. Aile içi ve çevresel baskı, otoriter bir eğitimin uygulanması, çocuğun sürekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskançlık, yeterli ilgi ve sevgi görememe, sıkıntı ve gerginlik çocuktaki kaygı düzeyinin artmasına neden olarak davranışı başlatabilir. Ayrıca, anne baba geçimsizlikleri, anne babanın sık sık kavga etmesi ailedeki sorunlar, bunun yanı sıra anne babanın aşırı kaygılı olması çocuğu aşırı derecede koruyup kollaması ayrıca anne babanın çocuklar arasında ayrım yapması çocuktaki kaygı düzeyini artırıp, güvensizliği perçinleyerek kendini tırnak yeme olarak gösterebilir.
Tırnak yeme bir davranış bozukluğu olması yanı sıra, istenmeyen bir çok fiziksel sorunlara da yol açabilir. Uzun süre tırmak yiyenlerde dişlerin kesici kenarları aşınma, dişlere yapılan basınçla diş köklerinde sallanma, diş eti iltihaplanmalar görülebilir. Yapılan araştırmalar tırnak yeme yoluyla bir çok mikrobun ağıza taşınabileceğini ve tırnak yiyen çocukların daha fazla hastalandığını göstermiştir. Özellikle bazı paraziter hastalıklarda (kıl kurdu gibi) enfeksiyon zincirinin kırılamaması açısından tırnak yemenin etkisi büyüktür.
Tırnak yeme davranışına kalıplaşmadan, erken dönemde çözüm bulunmalıdır. Davranışın çocukluk ve ergenlik döneminde yeterince önemsenmemesi yetişkinlik dönemi de devam etmesine, iş, okul hayatı gibi yaşantılarda sıkıntılara yol açabilir. Tüm uyum bozukluklarında olduğu gibi, tırnak yeme davranışının ortaya çıkmasına sebep olan faktörleri bulup, onları ortadan kaldırmak en kalıcı ve doğru çözümü sağlar.
Erken yaşlarda görülen tırnak yemeye karşı alınacak en etkili yöntem bu davranışın görmezden gelinmesidir. Aksi taktirde sık sık uyarmalar davranışın pekiştirilmesine yol açabilir. Çocuğun egosu okşanarak yaptığı davranışın olumsuzluğu hakkında konuşmak yararlı olabilir. Ayrıca çocukta korku ve gerginlik yaratan durumlar varsa bunlar tespit edilmeli ve çocuk bunlardan uzaklaştırılmalıdır. Örneğin kaygı ve korku veren televizyon film ve haberlerini seyretmesi engellenmelidir. Bu davranışı yapmaması için çocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek yarar değil davranışın daha da artmasına neden oabilir. Çocuğun kendine güven duygusunun gelişmesi önemlidir. Bu nedenle çocuğun korku, tehdit, kaygı, kıskançlık ve güvensizlik doğuracak durumlardan uzak tutulmalsı önemlidir.
Ağır bir psikolojik sebebe dayanmayan, daha çok dikkat çekmek tırnak yiyen çocuklarda geceleri yatarken hafif eldivenler giydirmek, gece tırnaklarını yemek veya ısırmak istediğinde hatırlatıcı olması bakımından yararlı olabilir. Aynı sebeple parmak ve tırnağa acı fakat zararsız bir sıvı sürülebilir. Bu hem hatırlatıcı ve hem de tırnağını ağzına götürdüğü zaman acı ile birleştiğinde terk etmeye yardımcı olabilir.
Tırnak Yeme Alışkanlığından kurtulma,
Tırnak yeme çocuk ve ergenlerde sık görülen bir davranıştır. Hemen her üç çocuktan birinde ve ergenlerin yaklaşık yarısında tırnak yeme davranışı görülür. Aslında bu davranış çocukların gerilimlerini azaltmak için geliştirdikleri bir davranıştır. Tırnak yiyen çocukların aile bireylerinin çoğunda bu davranışın olması ailesel veya genetik geçişli bir davranış olabileceğini de düşündürmektedir.
Tırnak yeme hangi dönemde ortaya çıkarsa çıksın kesinlikle bir uyum ve davranış bozukluğu olarak kabul edilmektedir. Genelde de, altında çocuğun kaygı düzeyini artıran olaylar, yaşantılar bulunur. Aile içi ve çevresel baskı, otoriter bir eğitimin uygulanması, çocuğun sürekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskançlık, yeterli ilgi ve sevgi görememe, sıkıntı ve gerginlik çocuktaki kaygı düzeyinin artmasına neden olarak davranışı başlatabilir. Ayrıca, anne baba geçimsizlikleri, anne babanın sık sık kavga etmesi ailedeki sorunlar, bunun yanı sıra anne babanın aşırı kaygılı olması çocuğu aşırı derecede koruyup kollaması ayrıca anne babanın çocuklar arasında ayrım yapması çocuktaki kaygı düzeyini artırıp, güvensizliği perçinleyerek kendini tırnak yeme olarak gösterebilir.
Tırnak yeme bir davranış bozukluğu olması yanı sıra, istenmeyen bir çok fiziksel sorunlara da yol açabilir. Uzun süre tırmak yiyenlerde dişlerin kesici kenarları aşınma, dişlere yapılan basınçla diş köklerinde sallanma, diş eti iltihaplanmalar görülebilir. Yapılan araştırmalar tırnak yeme yoluyla bir çok mikrobun ağıza taşınabileceğini ve tırnak yiyen çocukların daha fazla hastalandığını göstermiştir. Özellikle bazı paraziter hastalıklarda (kıl kurdu gibi) enfeksiyon zincirinin kırılamaması açısından tırnak yemenin etkisi büyüktür.
Tırnak yeme davranışına kalıplaşmadan, erken dönemde çözüm bulunmalıdır. Davranışın çocukluk ve ergenlik döneminde yeterince önemsenmemesi yetişkinlik dönemi de devam etmesine, iş, okul hayatı gibi yaşantılarda sıkıntılara yol açabilir. Tüm uyum bozukluklarında olduğu gibi, tırnak yeme davranışının ortaya çıkmasına sebep olan faktörleri bulup, onları ortadan kaldırmak en kalıcı ve doğru çözümü sağlar.
Erken yaşlarda görülen tırnak yemeye karşı alınacak en etkili yöntem bu davranışın görmezden gelinmesidir. Aksi taktirde sık sık uyarmalar davranışın pekiştirilmesine yol açabilir. Çocuğun egosu okşanarak yaptığı davranışın olumsuzluğu hakkında konuşmak yararlı olabilir. Ayrıca çocukta korku ve gerginlik yaratan durumlar varsa bunlar tespit edilmeli ve çocuk bunlardan uzaklaştırılmalıdır. Örneğin kaygı ve korku veren televizyon film ve haberlerini seyretmesi engellenmelidir. Bu davranışı yapmaması için çocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek yarar değil davranışın daha da artmasına neden oabilir. Çocuğun kendine güven duygusunun gelişmesi önemlidir. Bu nedenle çocuğun korku, tehdit, kaygı, kıskançlık ve güvensizlik doğuracak durumlardan uzak tutulmalsı önemlidir.
Ağır bir psikolojik sebebe dayanmayan, daha çok dikkat çekmek tırnak yiyen çocuklarda geceleri yatarken hafif eldivenler giydirmek, gece tırnaklarını yemek veya ısırmak istediğinde hatırlatıcı olması bakımından yararlı olabilir. Aynı sebeple parmak ve tırnağa acı fakat zararsız bir sıvı sürülebilir. Bu hem hatırlatıcı ve hem de tırnağını ağzına götürdüğü zaman acı ile birleştiğinde terk etmeye yardımcı olabilir.
